Remy zette zijn kwetsbaarheid om in kracht

De paniek was zo hevig dat hij het niet meer zag zitten. Zo’n tien jaar lang liep Remy rond met zijn klachten. De hulp die hij kreeg, bood onvoldoende (blijvend) resultaat. Hij voelde zich onbegrepen.

Remy: "Op het moment dat ik -inmiddels vier jaar geleden- bij het centrum in behandeling kwam, was er 24/7 paniek in mijn leven. Slapen deed ik bijna niet meer. Sommige plekken ging ik ontwijken, bepaalde situaties ontvluchtte ik. Ik voelde enorme werkdruk omdat ik geen ‘nee’ tegen mijn collega’s durfde te zeggen. Ik ging al mijn grenzen over. In het donker was ik heel erg bang, ’s avonds kwam ik eigenlijk bijna nooit meer buiten. Keer op keer controleerde ik of ik de deuren wel had gesloten. Het werk wat ik had gedaan, controleerde ik wel tien keer per dag omdat ik bang was dat ik fouten maakte of kritiek kreeg. Het kostte me allemaal veel energie. Uiteindelijk maakte het me echt ziek."

Zelfvertrouwen vergroten door te oefenen
"Alles wat ik moeilijk vond, moest ik juíst doen. Ik werd constant uitgedaagd. We keken waar mijn grenzen lagen, waar ik tegenaan liep. Mijn angsten aangaan deed pijn, het was erg moeilijk. Het zweet brak me uit als ik hoorde welke oefening er op de planning stond. Tijdens oefeningen werd ik goed begeleid, naderhand evalueerden we hoe het was gegaan. Meestal bleek het achteraf mee te vallen. In mijn hoofd maakte ik het veel erger dan het daadwerkelijk was. Dat geeft je zelfvertrouwen. Door het gewoon te doen, keer op keer, wordt het draaglijker. Dat is iets wat mezelf ook nog steeds vertel als ik voor een uitdaging sta: ‘Gewoon doen!’ Zo wordt mijn wereld niet kleiner, behoud ik wat ik nu heb."

Inzicht en acceptatie
"Het belangrijkste dat ik heb geleerd? Inzicht in mijn problematiek. Inzicht brengt acceptatie met zich mee, en keuzevrijheid. Ik heb ervoor gekozen mezelf niet langer te laten leiden door angst. Als ik dat wel doe, creëer ik op korte termijn weliswaar rust voor mezelf. Maar op de lange termijn ga ik er alleen maar gekkere dingen van doen. Ik pak problemen aan, ga ze niet langer uit de weg. Er was ook veel aandacht voor het leren omgaan met werkdruk, ‘nee’ kunnen zeggen en fouten durven maken."

"Groepsbehandeling deed me goed"
"De behandeling vond vaak plaats in groepsverband. Voor mij was dit goed. Hoe kun je assertief worden zonder mensen om je heen? We moesten rekening houden met elkaar, hadden discussies. Dit was allemaal erg helpend. Hoe hechter we werden, hoe dichter we bij de kern van onze problemen kwamen. We steunden elkaar ook, namen elkaar op sleeptouw. Het was spiegelend en confronterend. Heel fijn!"

Van zwakte naar kracht
"Het gaat nu goed met me. Triggers om terug te vallen zullen er altijd zijn. Maar ik weet er nu mee om te gaan. Mijn leven heb ik omgegooid. Ik ben een stichting begonnen voor mensen die, net als ik toen, vastlopen (Stichting ‘Ik begin’). Van mijn zwakte heb ik een kracht gemaakt. Ik schaam me niet meer voor mijn kwetsbaarheden. Via mijn stichting geef ik onder andere voorlichting op scholen. Het is fijn om mensen te kunnen helpen met mijn eigen ervaringen."

Een kans
"Opname in de kliniek was geen belemmering voor me, ik zag het als een kans. Eindelijk kreeg ik het gevoel dat ik écht kon werken aan mezelf. Ik heb heel veel geleerd, veel (in)gezien. Voor mij was deze behandeling de oplossing waar ik al zo lang naar zocht."